son sardunyalar

• bu sarki hayatimda gordugum en mutlu fotografi, hepsi birbirinden guzel birkac "liseli"nin uzun sure once cektirdigi sarimsi bir fotografi animsatiyor bana, herkesin gulumsedigi ve hakkaten kaldirimlar biliyor, tam anlamiyla muhtesem oldugumuz bi donemin, bir soyleyip bin gulmek, ayni anda hem "guz gunesinden huzunlu" hem "ilk yazdan sen olmak" gibi kabiliyetlere hala sahip oldugumuz bi donemin film seridini getiriyor onume, sararmis, artik bazi yerlerinde takilip duran ama hep ya kikir kikir gulen ya hungur hungur aglayan hayat dolu acayip insanlarin gorundugu bi film.. simdi o insanlarin hepsinin bir araya gelmesi icin yaz olmasi falan gerekiyor illa mesela, uzaktakilerin donmesi, islerin ayarlanmasi gerekiyor, her sey cok zorlasti, gercekten cok zor artik eskiden oldugu gibi aklina esince sarilmak birilerine, halbuki o zamanlar bir teneffus ziline bakardi toplanmamiz, ne yalan soyleyeyim hep oyle gidecek sandim ben de, simdi o fotografta bi goz kisilmis sapsal sapsal gulen suratima bakip "salak.." diyorum, bu sarki "hep boyle gidecek" sandigimiz her sey icin gelsin madem simdi, soguk bir grenoble aksamini daha boyle huzunlu bi sekilde surdurmus olayim..
  
  http://img26.imageshack.us/…1248/sonsardunyalar.jpg ... :)