münevver andaç

• nazım'ın hüzünlü yanıdır.
  
  "üzgün ve küstürülmüş bir kadın, acısını memedin yüreğine serpmiş, kadınsal güdüleri babayla oğul arasına sokmuştur."
  
  nazım'ın şiirinde münevver der ki:
  
  "en iyisi ağaçlar,
  ağaçlar anılardan uzun yaşar...
  git orada en yaşlı kestanenin altına otur bir gün.
  her şeyi unut,
  ayrılığımızı bile,
  sade beni düşün."
  
  düşünmemiştir nazım, kadınlarını sevmiştir, kadınlarına şiir yazmıştır, evlenmiştir, bırakıp gitmiştir, ama düşünmemiştir.
  şiir söyleyecek kadar tutulmuştur kadınlarına ama kendinden geçecek kadar değil,..
  düşünmemiştir onları, ne bırakıp gittiğini, ne yanında öldüğünü.
  
  ne ölümden korkmak ayıptır, ne düşünmek ölümü.. ne gitmesi günahtır ne de kalması. yargılamam nazım'ı, ama anlarım münevverin kırgınlığını.
  
  o kırgınlıktı ki genç ve gülen gözleri katılaştırır.