aman karizma dağılmasın

• bu düşünceyle yaşayanlardan mutlaka her yerde bulunur. hatta zaman geçtikçe arkadaşlarınızın arasında da bunlardan yetiştiğini görür, kızarsınız.
  "elalem ne der, aman karizmam dağılmasın, naparım sonraaa" diye acıklı bir şekilde yaşarlar, konuşmalarını, gülmelerini, hatta nefes almalarını diğer insanların onların karizmaları üstündeki teşbihlerine göre düzenlerler. kendi hayatlarını boşa harcadıkları yetmezmiş gibi, bir de utanmadan kendi kompleksleriyle gelip uyarırlar insanı :
  "şiştt biraz daha yavaş sesle konuş"
  "öyle sözler söyleme, bak az önce bize bakıp güldüler."
  gülsünler be, sanane! haydi gülenler adam olsa neyse, ama sen burada beş paralık adamlar sana güldü diye karizma toplama derdine düşmüşsün!
  böyle düşünenlerden insan da olmaz, arkadaş da olmaz. gitsinler "karizmalarıyla" beraber mutlu mutlu yaşasınlar.