dünya tiyatro günü

• dünya tiyatro günü, 1948 yılında kurulan ulusal tiyatro enstitüsü tarafından 1961 yılından beri, 27 mart'ta kutlanmaktadır. günümüzde, sadece bir gün olarak kalmayıp tüm haftaya yayılan dünya tiyatro haftası ile, tiyatronun daha fazla sevdirilmesi, zaman ayrılması amaçlanmaktadır... ki, antik yunan dönemlerinde nüfus sayısı ile eşdeğer koltuk sayısı olan devasa tiyatroları hatırlayacak olursak, şu anki acı durum bunun ne kadar da iyi bir adım olduğunu çok daha iyi anlatacaktır... gösterimlerin ücretsiz olmasının sebebi de yine aynı amaca hizmet etmektedir.
  
  her sene, sadece tiyatrocular tarafından değil, hayatı seven, yaşamı özümseyip degerler çıkartmasını, kendine katkı payı sağlamasını bilen kişilerce büyük bir coşku ile kutlanır... tiyatro okullarında, devlet tiyatrolarında, konservatuarlarda gercek bir şölen havası eser ve bu sanatsal coşku tüm havaya yansır. oyunların son provaları, seçkin görünümlü eğitmenler, öğrenciler, oyuncular.. yakalarındaki maskı büyük bir gururla taşıyarak selam verirler. dünya tiyatro haftası, telaşı çok önceden başlayan ve hatta sene başına dayanan bir etkinliktir. hele ki son bir haftası, oyunların son provaları, dekor ve kostüm telaşları, kokteyl ve gece hazırlıkları ile bir başka coşkuludur...
  
  işte bu yüzden, şimdiden yazmak istedim... paylaşmak.
  
  her yıl yenisi hazırlanan 2006 yılı, víctor hugo rascón banda imzalı dünya tiyatro bildirisi:
  
  bir umut işiği
  
  her gün bir dünya tiyatro günü sayılmalıdır, çünkü geçen 20 yüzyıl boyunca tiyatro ateşi hiç durmadan dünyanın çeşitli yerlerinde ısrarla yanmıştır.
  tiyatro, özellikle sinema, televizyon ve şimdi sayısal medyanın gelişmesiyle sürekli yok olma tehdidi altında olmuştur. teknoloji sahneyi istila etmiş ve insan boyutunu imha etmiştir. ve uçuşan repliklerin yerini bir çeşit hareketli resmin aldığı naylon bir tiyatro yaratmak için çaba
  harcanmıştır. oyunlar yalnızca kuklalar ve oyuncak bebekler kullanılarak katmerli ışık etkisiyle ambalajlanıp, diyalogsuz, ışıksız veya oyuncusuz sahnelenmiştir.
  teknoloji, tiyatroyu bir havai fişek gösterisine veya panayır eğlencesine dönüştürmeye çalışmıştır.
  şimdi oyuncuların seyirci karşısına geri dönüşüne şahit oluyoruz.
  bugün, repliklerin sahneye geri geldiğini görüyoruz.
  tiyatro artık kitle iletişimini reddetti ve kendine özgü sınırlarını kabul etti; iki varlık birbirleriyle yüzleşir, hassasiyetleri, duyguları, hayalleri ve umutları aktarır. sahne sanatı tartışmayı alevlendirecek fikirleri konu etmeyi terk ediyor.
  tiyatro hareketlendirir, aydınlatır, endişelendirir, rahatsız eder, ruhu yüceltir, ifşa eder, kışkırtır ve gelenekleri ihlal eder. o, toplumla paylaşılan bir sohbettir. tiyatro, boşluğa, gölgelere ve suskunluğa, replikleri uçuşturmak, hareketlendirmek, aydınlatmak ve hayatı galeyana getirmek için karşı duran ilk sanattır.
  tiyatro, yaratıldıkça kendini yok eden yaşayan bir varlıktır, fakat hep küllerinden yeniden doğar. o, bütün insanların bir şeyler aldığı ve verdiği böylece biçim değiştirdikleri sihirli bir iletişimdir.
  tiyatro insanoğlunun varoluş acısını yansıtır ve insanın durumuna açıklık
  getirir. tiyatroda, yaratıcılar değil oyunun geçtiği dönemin toplumu
  konuşur.
  tiyatroyu keşfetmeyi ve ondan hoşlanmayı engelleyen çocuklukta sanat eğitimi eksikliği, dünyada kol gezip seyirciyi uzakta tutan yoksulluk ve desteklemesi gerekirken, ona karşı kayıtsız kalan ve onu göz ardı eden hükümetler tiyatronun aleni düşmanlarıdır.
  bir zamanlar sahnede tanrılar ve insanlar birbirleriyle konuşurdu, fakat şimdi öteki insanlarla konuşuyorlar. bu nedenle, tiyatro yaşamdan daha büyük ve iyi olmalıdır. tiyatro, çılgın bir dünyada bilgelik sözünün değerine inanma eylemidir. tiyatro, kendi kaderinden sorumlu
  insanoğluna inancın gösterisidir.
  bize ne olduğunu anlamak, hepimizi çevreleyen acı ve ıstırabı nakletmek ve hatta günlük yaşamımızın kargaşası ve kâbusunda anlık bir umut ışığı yakalamak için tiyatroyu deneyimlemek zorundayız.
  çok yaşayın tiyatro töreninin kutsal katılımcıları! çok yaşa tiyatro!