• bu albümün herhangi bir şarkısından, sıradan bir metal grubu bir albümlük şarkı çıkarır.

    şimdi ben bu yukarı yazdıklarımı gidip bütün death albümlerinin altına copy peyst yapsam kimse de yadırgamaz, yanlışsın hacım demez, işte death de öyle ulu bir gruptur.
  • gelmiş geçmiş en kusursuz metal albümlerinden biridir. chuck schuldiner'ın sürekli artan kapasitesinin sınırlarını görmek için bire birdir. albümü dinlemeseniz, sadece bilseniz bile, gözünüzü kapayıp symbolic albümünü düşünseniz, yine de tüylerininz ürperebilir, albümdeki o inanılmaz atmosferi tadabilirsiniz.
  • guzel zil olaylari ile, hayvani gaz seviyesi ile, ve ozellikle beni kalbimden vuran 6:00 civarında baslayip finali yapan davulun planlamasi, ozellikle trampetin fırrrrsst edilmesi ile, playlistimde degerli bir yer edinmis guzide death sarkisi. ayni adli albumden.
  • olmaz ama, diyelim bir gün bir okula müdür oldum, dekan oldum ya da rektör oldum. çağırırım felsefe hocalarını yanıma, veririm ellerine symbolic albümünü, alın bunu bir dönem okutun derim. artık modern çağ felsefesinden sonra mı olur, bilgi kuramında mı olur orasını bilemem...
  • zaman zaman "acaba chuck schuldiner ölmeseydi death'e yine bu kadar saygı gösterilir miydi? yine her yorum övgü üzerine mi olurdu?" diye düşünür cevabı da bu albümde bulurum.
  • burada kalmaya niyetim yok
    ama kendimi tutamıyorum
    hissettiğimde varlığını
    aldığımda tadını,
    yılların kıpırdamadan yerinde saydığı zamanlardan kalma bir anının.

    gözlerimi kapatıp
    kendi içime batıyorum.
    masumiyet denen uyuşturucunun krizine girmiş gibi,
    bahşettiği ikramı yeniden yaşıyorum
    değerli hatıraların.

    ne zaman başladı bu?
    farkına varılmamıştı
    bu değişimin gerçekleşeceğinin.
    kapanmamış yaralar ortaya çıkarıyor önemini,
    asla alınıp satılmayacak bir uyuşturucu olan masumiyetimizin.

    simgesel eylemler
    o kadar parlaklar ki
    ama aynı zamanda
    bir o kadar görünmezler

    tadına var hissettiğin ve gördüğün şeylerin
    şimdi sana önemsiz gibi gelen şeyler
    yarın önem taşır belki

    hatırında mı?
    etrafında olup bitenleri sonsuzmuş gibi gördüğün zamanların.
    gerçekti kahramanlar,
    zamanla bozuldu büyüleri.
    bilincinde olup sıkı tutunmaktır
    tek yolu öğrenmenin.

    gözlerimi kapatıp
    kendi içime batıyorum.
    masumiyet denen uyuşturucunun krizine girmiş gibi,
    bahşettiği ikramı yeniden yaşıyorum
    değerli hatıraların.

    ne zaman başladı bu?
    farkına varılmamıştı
    bu değişimin gerçekleşeceğinin.
    kapanmamış yaralar ortaya çıkarıyor önemini,
    asla alınıp satılmayacak bir uyuşturucu olan masumiyetimizin.

    sözlerini yazan varlığın eline su dökemeyeceğimi düşündürte düşündürte yukarıdaki çeviriye benzemeyen çeviriyi bana yaptırmış şarkıdır. beni ilk defa bu kadar parçalayan ve parçalarımı toplamama hala izin vermeyen şarkıdır. çarpmıştır. yazarı da kendi cennetindeki tahtından bana el sallamıştır. ben de ona seslenmek istiyorum;

    buradan çıkacağımı biliyorum chuck.

    ekşi için not: çeviriye benzeyen çeviri budur

    edit: çıktım chuck, sayende. yüzün gülsün. :)
  • death diyince aklına individual thought patterns gelen biri olarak bu albume en iyi diyemesem bile böyle bir şaheseri yapabilecek grup sayısı bir elin kol ve bacaklarını geçmez. son derece sert death ve thrash riffleriyle bezeli, ayrıca insanı rakı masasına oturtacak kadar damardan bir atmosfere sahip bir albümdür.

    dert, tasa sahibi bir insanken bilgisayarın karşısında depresif bir şekilde oturuyorken bir yandan tütsü bir yandan bira yada herhangi bir içki ile düşünüp taşınıyorken bu albüm insana ilaç gibi gelir. adamı bütün sorunlarından arındırır, albümün heryerinde varolan melodilerle insan herşeyi unutup başka bir boyuta geçer.

    chuck schuldinerın fiziksel varlığı yok olmuş olsa da, ruhunun sonsuza kadar yaşayacağının bir kanıtıdır bu albüm.
  • “floridalı dörtlü [death, gyl] altıncı albümü ‘symbolic’i 27 mart’ta çıkardı. symbolic, florida’da morrisound stüdyoları’nda jim morris’in yönetiminde kotarıldı. (lafa bak!) albümdeki parçaların isimleri şöyle: ‘symbolic’, ‘zero tolerance’, ‘empty words’, ‘sacred serenity’, ‘1000 eyes’, ‘without judgement’, ‘crystal mountain’, ‘misanthrope’ ve ‘perennial quest’. grubun önderi gitarist/vokalist chuck schuldiner, albümü davulcu gene hoglan, basçı kelly conlonve gitarist boby koelbe ile beraber yapmış... lider şöyle konuşuyor:

    ‘gene, bobby ve kelly’nin grupta olması çok ferahlatıcı benim için. şu anda herkes grupta neler olup bitecek diye heyecanlanıyor, meraklanıyor; ve herkes meraklanınca sen de bundan güç alıyorsun. böyle pozitif düşünceleri olan böylesine korkunç müzisyenlerle çalışmak müthiş bir duygu.’

    sözlere bakıldığında symbolic albümü, death’in geleneksel karanlık tarzından uzaklaşıyor ve günlük yaşamı irdeliyor.

    ‘sözler kesinlikle önceki albümden daha az kızgın. grup için çok zor bir dönemdi. sözlerin çoğu hayatla barışık... bazı küçük şeyler vardır, bunların hayatımızı iyi ya da kötü yönde değiştirebileceğinden habersizizdir. symbolic parçası da bundan bahsediyor. diğerleri, mesela empty words, insanların söylediklerinin veya verdikleri sözlerin, gerçekleri atlamasından bahsediyor. kelimeler rahatça ağızdan çıkıyor ama bunların doğruluk dereceleri bazen beni şaşırtıyor. insanlar kırılıyor.’

    1000 eyes, suç oranının hızla artmasıyla ilgili... galiba sonunda masum insanları korumak için her köşe başına bir kamera yerleştirmemiz gerekecek. video çağındayız ve bu, neler olduğunu görebilmemiz için tek yol olabilir. kişinin mahremiyeti kalmayacak.’

    ‘insanların ait olduğu şeylerle ilgili parçalar yazmak istiyorum. insanların yeryüzüne çıkan şeytanlarla ya da yanan kiliselerle alakası olduğunu sanmıyorum.’

    death mayıs’ta amerika turnesine çıkıyor, senenin sonuna doğru da avrupa’ya geçecekler...

    schuldiner: ‘bu grubun yapabileceklerinin sınırlarını zorlamak istedik. insanların dikkatini çekecek, çivi çakmak gibi bir etkiyi yaratabilecek bir albüm yapmak istedik.’”

    rock kazanı yıl:3 sayı: 118 (24 nisan 1995 pazartesi)
  • dünya tarihinin en büyük sanatçılarından michelangelo'nun o meşhur, kusursuz davut heykeli sanat dünyasında nereye tekabül ediyorsa symbolic albümü de müzik dünyasında oraya tekabül ediyor işte. bir olgunluk dönemi başyapıtı, sade ama muazzam bir yaratıcılık ve sanat örneği.
  • james murphy siz death olur mu diyenlere en müthiş cevaptır...

    düzeltme : böyle bişey diyen var mı acaba * :\
hesabın var mı? giriş yap