annem

• 4 ay..
  4 aydır dünya dekordan ibaret..
  4 aydır o dekorda yüzüyorum.
  bi anafor katmış çatıyı bacayı kuşların kanadını , yüzüyorum.
  sesin yok.
  ankara karşıyaka'da başlayıp bitiveriyor.
  ama inadına anlamıyorum.
  adın o besmeleli mermerde kazara, öylesine...
  halbuki gördüm seni koyarlarken o yeşil killi toprağa,
  üstüne beton blokları kapatırlarken de.. ama yok.
  idrak bana uğramıyor.
  kocaman bir endişe boşluğu.
  endişen yok ama boşluğu var.
  endişelenme diye ne kadar da uğraşırdım ve sıkılırdım.
  meğer kasılmak bile lüksmüş.
  artık kasılmak yok.
  hep gereksiz sorumluluklar üstlenen başıma elini koy yine, "biraz rahatlayayım" diyeceğim meleğim yok..
  insan varken yok'u anlamıyormuş,
  "insan öleceğini bile bile nasıl yaşar? ya çıldırır, ya unutur" un neresine koymalı bu varlığı..
  filizlendiğim toprağım ölmüş...
  soru sormaya mecal bırakmayan
  içime gömülmüş çığlıktan bu küre nasıl sakinleşecek..
  4 aydır ve sonrasında dünya tiyatro sahnesi.
  bugün dekorda güneş vardı,
  soğuk sarı
  gittiğin gündeki de dahil
  ordan bu yana güneşler bile soğuk sarı..