eskiden

• eskiden
  
  babalar çocuklarını sadece uyurken severlerdi.
  çocuklar babalarına "siz" diye hitap ederlerdi.
  alkışlamak, daha doğrusu el çırpmak diye birşey bilinmezdi. alkışlamak hayır duası etmek anlamına gelirdi. [tersi için (bkz: kargamak)]
  sevgi, "seni seviyorum", "senden hoşlanıyorum" şeklinde eylemli önermelerle değil "canım", "sevgilim", "sultanım" gibi hitap sözcükleriyle ifade edilirdi.
  dudaktan öpüşmenin özel, romantik bir anlamı yoktu.
  erkekler özellikle kentsoylu erkekler asla kalkıp oynamazdı. kalkıp oynamak hakir görülürdü. halk oyunları sadece köylerde oynanırdı.
  herşey ciddiyet içinde yapılır, cemiyet içinde uluorta, gülmek, gülüşmek ayıp sayılırdı.
  çoğu gece insanl birbirlerine misafir olur, birbirleriyle sohbet ederek, bilmeceler, fıkralar anlatarak zaman geçirirlerdi.
  yemek duası hristiyanlar gibi yemekten önce değil yemekten sonra yapılırdı.
  yemek yerken asla konuşulmaz, ne konuşulacaksa yemekten sonrasına saklanırdı.