the libertines

• benim icin son yillarda ingiltere’nin yetistirdigi en iyi guruptur the libertines ve de en hizli oleni belki de. metallica’nin zamaninda dedigi gibi “brightest fire burns quickest” son, kendi isimlerini tasiyan albumlerini her gun defalarca cd calarimda calip, onlarla hoplayip ziplayip, onlarla huzunlendikce, sanki odamin bir aksesuari, vazgecilmez bir parcasi, sessiz ve yorgun gecelerimin bir paylasicisi olmuslardi halbuki. ben gece pooh’ma sarilip uyumaya calisirken, onlarin music when the lights go out unu dinleyip, bir daha kim boyle beni etkileyecek bir sarki yapicak diye dusunurdum. ve ben bu cok basarili olduklarina inandiklarim ve sanki bir the clash, bir rolling stones ya da beatles gibi ingiliz muziginin gelecege tasiyicilari olucaklarini dusundugum gurubun yeni guzelliklerini beklerken, onlarin ask hikayeleri bitmis, bir the libertines masali da sona ermisti bile. birbirlerine bir ask ve nefret agiyla bagli, konserlerinde bir mikrofonu paylasirken, sarkilarini soylerken opusen, birbirinin agzinin icine giren siamese ikizleri carl ve pete gobek baglarini koparmaya karar vermislerdi. iki guzel erkegin asklarindan dogan birbirinden guzel ve essiz sozlerle bezenmis, yaraticilik kokan muziklerle suslenmis sarkilarin sona erdigini dusunmek uzucuydu benim icin. ben kendi kafamda bir ayrilik senaryosu yazdim onlara. benim the libertines masalimda carl ve peter’in ayriliklari soyle gelisiyor:
  
  peter: and all the memories of the fights and the nights
  and the blue lights and all the kites
  we flew together
  i thought they'd fly forever
  but all the highs and the lows
  and the to's and the fro's
  they left me dizzy
  oh won't you please forgive me
  
  but i no longer hear the music
  oh no no no no no
  
  carl: well i heed the words you say
  but my heart has gone astray
  i watched friendship slip away
  but it wasn't s'posed to be that way
  i lived my dreams today
  and i lived it yesterday
  and i'll be living yours tomorrow
  so don't look at me that way!
  
  ve ben soruyorum onlara:
  
  what became of the likely lads?
  what became of the dreams we had?
  what became of forever?
  what became of forever though?
  
  we'll never know