van kedisi

• sene 1955, mevsim yaz... laura lushington ve sonia halliday isimli ingiliz kadinlar, arabayla gittikleri van'dan geri donuyorlar. arabada beraberlerine aldiklari kedi yavrulari var. gerisini, laura lushington'un 1963 yilinda yazdigi anilarindan okuyalim:
  
  "bu alisilmadik kediler, ‘yuzen kediler’ olarak itibar gorurler. onlarin bu sudan hoslanma ozelliklerini ilk olarak, turkiye’den orijinal cifti alip arabamla geri donuyorken kesfettim. iki yavru kedi, sicaktan, benim kadar muzdarip gorunuyorlardi ve cogunlukla arabanin arka koltugunda serilmis vaziyette yatiyorlardi. buyuk agaclarin golgesinde kalan ve temiz cakil taslarinin uzerinden akan sig bir kolu bulunan buyuk bir irmaga rastgeldim. sicaktan bunalmis, toz toprak icerisinde ve sinirlerim tepemde bir halde oldugumdan, sig sularda yurumeden, serin sulara oturmadan ve sularin yorgun ayaklarimin, kurumus ve yanmakta olan kollarimin uzerinden akmasina izin vermeden once, hic tereddut etmedim. sonra aniden hayretle, van kedi yavrularinin da suyun icinde dolasmaya basladiklarini, kendilerine gore derin olan yerlere dogru yuzduklerini ve bu isten besbelli keyif aldiklarini gordum. sanirim bu yuzden ingiltere’ye donusum uzerine basin tarafindan ‘yuzen kediler’ olarak adlandirildirlar.”
  
  laura lushington bu kedilerin ankara (angora) kedisinden ayri ve dogal bir tur olduklarini farketmis ve yillarca ugrasarak tescil edilmelerini saglamistir.